Yeşil Mavi

Güneşli Günler, Herkül'ün Günlüğü

Herkül’ün Corona Günlükleri (10 Mayıs 2020)

İki ay olmuş, herkes eve kapalıymış, herkes sıkılmış, ne yapabilirmiş, herkes gibi sabredecekmişim…

Gözlerimi suratına dikip uzun ve içli bir “Meowww” patlattım.  Bak miyavlıyorum, yani kediyim ben manasında. Hiçbir şey anlamadı. Sizin virüsünüzden, karantinanızdan bana ne! Benim bir ilgim yok ki bu olaylarla. Sen sal beni bahçeye, gezeyim, sosyalleşeyim biraz. Tek gittiğimiz yer veteriner, oraya da gitmesek daha iyi. İğneler, damlalar, tatsız tuzsuz mamalar… Neyse ki tırnaklarımı falan kestirmiyor. Demek ki hala beni bahçeye çıkartmak gibi bir niyeti var. Var tabii ya, bugün telefonda Bayan Rottenmeier’e anlatıyordu; “şu yollar açılsa da bir an önce Herkül’ü de alıp gitsem, bahçeye koysam” diye. Çok sinirlendiğinde; düz duvara tırmanıp tabloyu yere düşürdüğümde ya da koridorda pusu kurup bacaklarına atlayıp ısırdığımda falan “Of Allahım! Bir an önce gidebilsek! Ne yaparsan yap ondan sonra bahçede…” diye bağırıyor avaz avaz. Yani benim anladığım eninde sonunda bahçeli bir yere gideceğiz ama ne zaman belli değil. Onun beni salmadığı gibi birileri de onu salmıyor işte.

Bayan Rottenmeier, -ciciannemin de adı böyle kaldı. Bebekken birkaç ay bana o bakmıştı ve şimdi hiç hatırlamadığım konularda beni eğitmeye çalışmıştı. Sanırım o yüzden aralarında bu ismi kullanıyorlar.- “Geçecek bu günler de, Herkül de bahçede koşup oynayacak” diyor her seferinde benimkine… bu, evdeki kadına işte, anneme yani… Öyle diyeyim bari, ne diyeyim başka, annem işte. Beni besleyip büyüttüğüne, temizliğimi yaptığına, özene bezene örtüp sakladığım kakamı uzun uzun inceleyip korkunç kadına detaylı rapor verdiğine, bazen “Yicem seni benim yakışıklı prensim!” diye üstüme atladığına, bazen “Aa yettin arttın ama, yürü git bakayım” diye bağıra çağıra kovalayıp, bazen de ceza verdiğine -odaya kapatma cezası- göre, annem işte…

Şimdilik durum böyle; önce annemi salacaklar, sonra o da beni salacak. Bekliyoruz.

100% LikesVS
0% Dislikes

Leave a Reply