Sakin sakin oturuyorduk, bir arkadaşı aradı, hemen televizyonu açtı.
“Oğlum gidebiliriz artık, yollar açılmış! Bahçelerde börülce olacaksın çok yakında!” diyerek beni öpmeye başladı. Börülceyi bilmiyorum, bahçeyi çok iyi biliyorum. Daha önce iki ay annemin bir arkadaşının bahçeli evinde oturmuştuk. Bahçe demek evin dışında olmak demek; kedi arkadaşlarla koşturmak, bazen kapışmak, köpeklerden, arabalardan kaçmak, ağaçlara tırmanmak, canının istediği kadar yeşil ot yemek, acıkınca koşarak eve gelmek, burnumun üstünde tırmık izi, patilerimin içinde çamur demek. Yine de camdan baktım şimdi oturduğumuz apartmanın bir türlü çıkamadığım bahçesine, doğru hatırlıyor muyum diye.
“Yaşasın!” dedi annem. Bence de Yaşasın!
Leave a Reply